Ghana

Ik ben in Ghana! We lachen en kijken om ons heen. En zo word er ook naar ons gekeken, gelachen en gewezen.  De eerste 2 nachten hebben we in Accra doorgebracht waarna we met de bus zijn vertrokken naar Kumasi een stad in de regio Ashanti. Na een busreis (die startte met een preek en gebed) van 5 uur zijn we veilig en wel aangekomen. Kumasi is een levendige en erg drukke stad. De mensen zijn constant in beweging en werken hard. Ze verkopen van alles op de markt maar ook op de weg. Blikken sardien, pennen, zakdoeken en zelfs doodskisten zie je voorbij komen.

De eerste dagen hebben Bojoura en ik elkaar regelmatig verbaasd aangekeken. We maken hier toch wel aparte situaties mee. Soms moet ik enorm lachen maar doe dat dan wijselijk niet. Bij de douane al vraagt de medewerker of ik getrouwd ben en wanneer ik dat van plan ben? Vervolgens wachten we 4 uur op het vliegveld omdat de medewerker van het hotel de boeking niet heeft doorgegeven. En ook hier in Kumasi blijf ik lachen. Zitten we in een trotro (lokaal vervoer) valt de deur uit zijn voegen. Een jongen die verteld dat het zijn levensdoel is om een blanke vrouw te trouwen en de eerste ochtend in het hostel worden we om 05.00 gewekt door een radio met luidsprekers op straat waaruit een luide vrouwenstem galmt. Het dorp waar we verblijven ligt aan een grote weg. Gisteren was het wasdag en na zeker 5 uur lang kleren op de hand wassen zijn we elektriciteit gaan kopen bij de benzinepomp!

Woensdag ben ik voor het eerst op het Street Children Project geweest. Dagelijks bezoeken circa 20 kinderen het project waar ze rusten, lessen volgen en activiteiten doen. De eerste dag was ik toch wel even stil na het ontmoeten van de kinderen. Ik heb als hulpverlener al veel gewerkt met mensen die het niet altijd even makkelijk hebben. Maar bij het zien van kinderen die vuil zijn, onder de wonden zitten en op straat leven moet ik wel even slikken. De eerste dag heb ik Engels geoefend met een jongen van 15 jaar. Veel van de kinderen hebben hun  basisschool niet afgemaakt en kennen het alfabet en de getallen niet. Deze jongen kent het alfabet redelijk en wilde het daarom nog een keer oefenen. Verder heb ik kennis gemaakt met een aantal kinderen en spelletjes met hen gespeeld.

Volgend week ga ik mee de straat op naar de plekken waar de kinderen leven. De medewerkers gaan dagelijks naar de kinderen toe om hen uit te nodigen voor het project. Hier vertel ik meer over in mijn volgende blog!